Rovereto

Na een wandeling in lekker warm weer ben ik vanmiddag aangekomen in Rovereto.
Het gaat nog steeds erg voorspoedig, behalve dan dat mijn internetcontact met Mieke is verbroken omdat haar ADSL-modem kuren vertoont. Eens kijken of we daar snel een oplossing voor kunnen vinden want emailen met elkaar is voor ons in deze roerige tijd een basisvoorziening geworden die we beiden niet graag missen. Welke techneut in Arnhem of omgeving voelt zich geroepen om even de helpende hand uit te steken?

De agrarische sector
Als je zo door en langs de velden wandelt wordt je - zeker als boerenzoon - automatisch geattendeerd op allerlei agrarische aspecten.
Zo zag ik zowel in Oostenrijk maar vooral in Italië dat de veeboeren het niet zo nauw nemen met het probleem van het mestoverschot. Het teveel aan mest wordt gewoon op een hoek van het weiland letterlijk gedumpt en blijft daar tot in lengte van jaren liggen (behalve dan dat de voorraad jaarlijks wordt aangevuld).

In het noorden van de vallei van de Etsch/Adige wordt slim gebruik gemaakt van water uit de bergbeken om de lager gelegen droge stukken land (weiland, maar ook fruitbomen en wijngaarden) van water te voorzien. Daarvoor zijn in de jaren 20 van de vorige eeuw kanalen aangelegd. Zo'n kanaal noemt men daar "waal". Om zo'n waal te onderhouden zijn er wandelpaden naastgelegd en op hun beurt zijn die wandelpaden weer ontdekt door het toerisme. Niets is zo heerlijk om op 200 meter boven het dal met een mooi uitzicht op dat dal een wandelpad dat hebben dat nauwelijks op en neer gaat. Deze wandelpaden zijn dan ook vaak uitgegroeid tot grote toeristische trekpleisters: Algrunder Waalweg, Meraner Waalweg enz.

Het dal van de Adige bestaat voor meer dan 50 % uit boomgaarden en dan alleen maar appelbomen. Ik heb appels in allerlei kleuren gezien, zelfs rode appels met een witte ster, klok of kerstkaars. Dat zijn dus de appels die wij straks in onze kerstboom terugvinden. De appelbomen zijn blijkbaar hier inmiddels zo ver gemuteerd dat ze direct zo aan de boom groeien.....

Het andere deel van de landbouwgrond is bestemd voor druiven, die hier heel anders worden geteeld dan wat ik tot nu toe gezien heb in Frankrijk. De pluk van de appels en de druiven is in volle gang. Van de pluk van de druiven heb ik een foto gemaakt. Het ging er daar heel gezellig aan toe. Het hele gezin met vrienden en kennissen wordt ingeschakeld om de druiven te oogsten. De meeste druiven gaan naar een coöperatie die ze voor de leden verwerkt tot wijn. Een grote wijnboer heeft zijn eigen verwerkingsapparatuur en maakt wijn onder zijn eigen naam en label.

Oorlog
In veel streken waar ik tot nu toe ben geweest is enorm veel oorlog gevoerd. Behalve de twee wereldoorlogen is er ook in de eeuwen daarvoor veel gevochten. Napoleon heeft in Duitsland en Oostenrijk behoorlijk huisgehouden. In de eerste wereldoorlog stonden o.a. Oostenrijk en Italië tegenover elkaar (met als gevolg dat Zuid Tirol door de Italianen is geannexeerd). Daar waar veldslagen zijn geleverd zijn er meestal monumenten opgericht om de slag en zijn doden te herdenken. Uiteindelijk zijn het de soldaten en de burgers die de tol van de oorlog moeten betalen. Ik wil een paar plaatsen noemen waar ik een monument ben tegengekomen:
- Engen in Zuid Duitsland : Napoleon heeft daar slag geleverd met Oostenrijkers
- Landeck in Oostenrijk: Oostenrijkers hebben door een rotslawine een heel Frans leger in de pan gehakt (zie onderstaande foto).

In dit verband wil ik nog het volgende opmerken: Europa is door de jaren heen altijd een bron van oorlog geweest. Ik denk dat door de economische eenwording de mensen en daardoor de naties voelen dat dat er een gemeenschappelijk belang is. Men leert elkaar beter kennen en krijgt meer begrip voor elkaar. Dat is voor mij de reden om voor één Europa te zijn, waar ook de Balkan en Turkije bijhoren. Juist om deze reden!