Gubbio

Gisteren ben ik na twee flinke etappes (37 en 29 km met flinke hoogteverschillen) aangekomen in Gubbio. Gubbio ligt hemelsbreed ruim 30 km ten noorden van Assisi. Gubbio is een hele oude stad met een Romeins amfitheater (iets kleiner formaat dan het theater van Verona). Het huidige historische centrum dateert uit de middeleeuwen. Gubbio ligt op de steile hellingen van de Monte Ingino. De kerken, paleizen en huizen zijn allen opgetrokken uit de wit-grijze kalksteen uit die berg. Met kerstmis wordt deze berg versierd met lampen, zodat het lijkt op een enorme kerstboom ("de grootste kerstboom van de wereld"). Ik hoop zondagavond in Assisi aan te komen. Dan is het nog ca. twee weken wandelen naar Rome....

Overnachten in Stia
Vorige week kwam ik in het klein plaatsje Stia aan. Stia beschikt slechts over één hotel. Toen ik me daar meldde bij de receptie bleek het hele hotel voor die nacht volgeboekt te zijn. De aardige signora van die receptie kreeg een goede ingeving: zij belde de plaatselijke pastoor: Don Carlo. Deze heeft de beschikking over een "Domus Pacis": een soort jeugdherberg voor goede doeleinden. Deze kwam na 5 minuten opdraven en nadat hij zich had overtuigd van mijn goede pelgrim-doeleinden kreeg ik de sleutels van een mooie kamer in het betreffende pand. De vergoeding voor deze dienst mocht ik zelf vaststellen. Hiermee wil ik maar zeggen: er zijn nog steeds veel hele goede mensen op deze wereld.

Strada bianca
De meeste wandelwegen in Toscane en Umbrië gaan over zogenaamde "strada bianca" (letterlijk vertaald: witte weg). Deze gaan meestal naar een ver afgelopen boederij of verbinden een gehucht met de gewone wegennet van asfalt. Een strada bianca is opgebouwd uit steenslag (dat hier natuurlijk direct en ruim voorhanden is) aangevuld met wat klei om het geheel houvast tegeven. Vaak zitten er tussen de steenslag nog grote meer of minder afgeplatte stenen.
Soms geeft dat een goed resultaat: een redelijke vlakke weg. Maar meestal is het een hobbelig en stekelig geheel, waar alleen een jeep of een tractor zijn weg goed op vindt. Dat betekent dat het moeilijk lopen is en als het even kan wijk ik dan ook uit naar de berm, waar je op gras (of onkruid) kunt lopen. Mocht je de pech hebben dat er een auto of tractor passeert dan blijf je in een stofwolk achter. Als je op bijgaande foto klikt krijg je een goed beeld van de kwaliteit van zo'n weg.
Monte Casale
Op mijn reis kwam ik ook langs het klooster van Monte Casale. In dat klooster heeft Franciscus op doorreis van en naar Assisi menig maal de nacht doorgebracht. Het wordt nu nog bewoond door drie monikken die daar leven als een kluizenaar. Daar in buurt heeft hij ook drie rovers bekeerd, die daarna intraden in het klooster. De schedels van die drie monikken (ex-rovers) worden er nog bewaard als relikwie. In de kapel van dat klooster trof ik deze oude piëta aan. Met name de gezichtsuitdrukking van Maria is zeer indrukwekkend. Het schijnt dat Leonarda da Vinci door deze piëta is geïnspireerd voor het maken van zijn wereldberoemde piëta.

Gubbio en Franciscus
Franciscus is ook regelmatig in Gubbio geweest. Het verhaal gaat dat in zijn tijd de plaatselijke bevolking werd geterroriseerd door een bloeddorstige wolf. Franciscus heeft toen deze wolf getemd, waarna de wolf en de bevolking op voorspraak van Franciscus vrede sloten. Het standbeeld op bijgaande foto naast de kerk "San Francesco" refereert aan deze gebeurtenis.

Sansepolcro

Vanmiddag ben ik na een mooie wandeling vanaf Pieve Sant Stefano aangekomen in Sansepolcro. Ik zou jullie graag wat vaker op de hoogte brengen van mijn vorderingen en ervaringen, maar helaas zijn de internetcafés en internetpoints hier niet zo dik gezaaid. Dus Jos: het is geen onwil van mijn kant dat jullie zo weinig van me horen. Na Firenze is het hier de eerste mogelijkheid om internet op te gaan. Sansepolcro is een mooi oud stadje vlakbij Perugia. De afgelopen dagen heb ik gewandeld zoals ik het me in Nederland heb voorgesteld toen ik deze reis heb bedacht. Het is net of een droom uitkomt. Ik loop nu de zogenaamde "Franciscaanse voetreis". Het is niet de snelste of de kortste weg naar Rome, maar wel een hele mooie. Hij gaat door de Apenijnen via Assisië naar Rome. Dat betekent iedere dag 15 tot 25 km wandelen (in plaats van 30), maar ook iedere dag minstens 1.000, maar meestal 1.500 tot 2.000 meter hoogteverschillen die moeten worden overwonnen. De route brengt mij langs een aantal plaatsen (zoals La Verna) waar Franciscus ruim 800 jaar geleden haast letterlijk zijn sporen heeft achtergelaten. Ik zou jullie heel veel over mijn ervaringen van de laatste dagen willen vertellen, maar mijn tijd hier is beperkt (om 19:00 uur sluit de tent).

Toscane
Een paar dagen voor en na Firenze heb ik door landschappen gelopen die echt Toscaans zijn: olijfboomgaarden rondom een oude olijfolieboerderij op een heuvel en dat alles gelaardeerd met cipressen.
Er is een gedicht van de Toscaanse dichter Bruno Cicognani (1879-1971, hij is er blijkbaar ook oud geworden), dat mijn gevoel optimaal omschrijft:
E in questa cerchia
che è properio il tuo cuore
o Toscana
le cose più care en più belle del mondo
del mio mondo...
Vrij vertaald:
En in dit panorama
Dat echt door je hart gaat
O Toscana
Staan de liefste en mooiste dingen van de wereld
mijn wereld ......

La Verna
Afgelopen zaterdag ben ik aangekomen in het Franciscaner klooster La Verna.
Het is een heel groot klooster (je kunt er echt binnen verdwalen) met een groot aantal gebouwen. Er zijn nog steeds een groot aantal (ook jonge) Franciscanen die in het klooster wonen. Het ligt (net als Mont St. Odilien in de Vogezen) boven op een berg. Ik werd er als een echte pelgrim ontvangen. Ik kreeg er (weliswaar zeer eenvoudig, maar toch degelijk) gratis onderdak en eten. Er werden verder geen eisen aan me gesteld. Ik werd ingekwartierd bij een groep jongelui die daar een weekend voor bezinning waren samen met een Duitser die een (andere) pelgrimstocht aan het maken was. De sfeer, de hartelijkheid en de warmte waarmee je als relatieve buitenstaander in zo'n groep wordt opgenomen is hartverwarmend. Alle talen werden door elkaar gesproken (Italiaans, Duits, Frans en Engels) en iedereen werd overal bij betrokken. Ik heb in de mooie basiliek van het klooster de vespers en de lauden bijgewoond (die zijn vrij toegankelijk) en die waren voor mij zeer indrukwekkend.

Tiber
Om vandaag in Sansepolcra te komen stond ik 3 km voor Sansepolcra voor de keus:
- 3 km langs een hele drukke verkeersweg lopen (daar had ik na de PO-vlakte echt geen zin in)
- de bus nemen (voor mij geen optie)
- de wandelroute vervolgen en pootje baden door de Tiber (die gaat vanaf hier net als ik ook naar Rome).
Ik koos dus voor de laatste optie (met het meeste avontuur).
Ik heb van de plek waar ik tot aan mijn knieën door de Tiber ben gegaan bijgaande foto gemaakt. Toen ik mijn schoenen stond uit te trekken kwam er net een tractor met drie boeren langs die dezelfde oversteek in omgekeerde richting maakten. Ik hoopte dat ze mij wel even "over" zouden zetten, maar ze moesten (net als ik) flink lachen. Uiteindelijk heb ik zonder blijvende schade (wel natte en koude voeten) de overkant gehaald. Ik had een droge handdoek binnen handbereik (ik had gelukkig gisteravond de routebeschrijving doorgenomen en was hierop voorbereid) en kon vrij snel mijn weg vervolgen.