Firenze

Gisteren ben ik aangekomen in Fiesole. Fiesole is een voorstad van Firenze (in het Nederlands Florence). Ik wil eigenlijk niet naar Firenze om drie redenen:

• ik heb vorig jaar al redelijk uitgebreid met Mieke Firenze bekeken
• het is topdrukte met toeristen die de zomerhitte en de winterkou willen vermijden
• (de belangrijkste) het is een verzoeking om hier in Italië een stad in of uit te lopen. Er zijn geen voetpaden of trottoirs en het drukke verkeer rijdt rakelings langs je heen.

Ik heb dus besloten om om Firenze heen te lopen en ben vandaag van Fiesole naar Pontassieve gewandeld. Een heel mooie wandeltocht door en langs olijfboomgaarden en uitzichten op de stad Firenze een paar honderd meter lager en vijf kilometer verder.

Via dei Degli
Na de fietsroute van PO-vlakte was het een verademing om weer eens over een echte wandelroute te lopen. En deze was echt mooi. Het begon al in Bologna.
Deze keer (uitzondering op de regel) geen drukke verkeersweg maar een aanschakeling van straten met een booggalerij (650 bogen), die 3,5 km verder en 200 meter hoger eindige in de mooie kapel van Madonna de San Luca met een fantastisch uitzicht over Bologna en de PO-vlakte. Op het moment dat ik door deze galerij liep passerde ik een processie richting de kapel (foto).
Daarna bospaden naar een B&B in Badolo (Sasso Marconi heb ik rechts laten liggen). Deze lag helemaal op zichzelf in de bossen met een heel mooie tuin eromheen. Omdat de dichtstbijzijnde Osteria (op 1 km afstand) die dag gesloten was, mocht ik met het gezin meeëten. Heel bijzonder om te zien hoe die Italianen bij het eten met elkaar omgaan. Helemaal in strijd met het B&B-gevoel en de uitstraling van de casa werd er gegeten uit plastic borden. Vader en moeder verdwenen voor het eten voorbij was (werk buiten de deur).
De route van Via degli Dei wordt door relatief veel mensen (Duitsers, Engelsen) gelopen. De Duitsers hebben allemaal hetzelfde boekje dat ik ook heb gebruikt. De Engelsen hebben een volledige reis geboekt bij een Engelse SNP (inclusief bagagetransport, hotel, ontbijt, lunchpakket en avondeten). Het betekent dat ik zowel onderweg als in de hotels iedere keer weer contact had met medewandelaars. Alleen liepen die mensen etappes van ongeveer 10 tot 15 km en ik heb er dagelijks twee gelopen (ca 25 km per dag met 1000 meter hoogteverschil). Ik haalde ze zogezegd allemaal in.
Zo zat ik zaterdagavond in een albergo (herberg) in Traversa samen met drie Duitsers en twee Engelsen. Daar was die middag een groot feest vanwege de doop van een kleinkind van herbergier. Alle familie en het hele dorp komt op zo'n feest. Er was speciaal een varken aan het spit gegrilld. Omdat er nog flink wat van het varken over was kregen we bij het avondeten "varken van het spit" als hoofdgerecht.
De Duitsers hebben bijgaande foto van mij zondagochtend gemaakt. Zien jullie ook eens hoe ik er als wandelaar - na bijna twee maanden wandelen - uitzie.
Italianen zie je niet op de Via degli Dei, behalve
- in het weekend op een motorcrosser (daarmee houden ze wel het pad vrij van braamstruiken)
- mensen die paddestoelen zoeken
- jagers




Passa Antica Osteria Brusciata
Zondag passeerde ik een plek waar in de middeleeuwen een herberg (osteria) heeft gestaan. Het verhaal gaat dat de herbergier van tijd tot tijd één van zijn gasten (waaronder veel pelgrims naar Rome) van het leven beroofde en het vlees van de persoon in kwestie geroosterd aan zijn gasten voorzette (brusciata betekent aangebrand). Deze plek wordt nu gemarkeerd door deze betonnen driehoek.


Monte Senario
Gisteren kwam ik langs een mooi klooster dat ligt op een heuvel van 812 meter en in de dertiende eeuw is gesticht door 7 in middels heilig verklaarde monikken. De kapellen (er was er een speciaal aan de 7 stichters gewijd) waren geweldig mooi beschilderd. Ik heb gevraagd of ik er een nacht kon overnachten, maar helaas voor mij waren 25 kindertjes uit Parijs mij voor geweest en waren alle bedden bezet.

Prijsvraag
Helaas moet concluderen dat niemand de twee goede antwoorden op prijsvraag van de twee scheve torens heeft gegeven.
De eerste (linkse) foto is een foto van de web-site van de gemeente Molinella. Dat was natuurlijk een hele moeilijke, want dit stadje stond ook niet op mijn reisschema, maar ik moest 6 km uitwijken omdat in een plaats ervoor (ik ben nu de naam kwijt) alle hotels (er zouden er twee zijn) waren gesloten. De andere toren is wel goed geraden door Arie en Jos. Het is de Torre della Garisenda, zijn buurman (Torre degli Asinelli) is niet scheef maar wel bijna twee keer zo hoog. Omdat niemand alles goed heeft geraden blijft deze keer de briefkaart in Firenze achter.