Montagnana

Vanmiddag ben ik aangekomen in Montagnana. Een klein maar ook heel oud stadje op de grens van de provincies Verona en Padua (maar het ligt in de provincie Padua), zo'n 60 km ten zuid-oosten van Verona. Het is ook een heel mooi stadje, waar dit weekend (vanaf vandaag) een soort braderie wordt gehouden. Dus dat pik ik vanavond nog even mee.

De oude kern van het stadje is helemaal omringd met een fraaie middeleeuwse muur met maar 4 poorten, die allemaal intact zijn.
Die poorten zijn dan ook de enige manier om in het historische centrum te komen en al het doorgaand verkeer gaat buiten het centrum om.

PO-vlakte
Mijn angsten voor de PO-vlakte zijn tot nu toe niet (of nauwelijks niet) bewaarheid. Geen of nauwelijks muggen (ik heb ook nog geen rijstvelden gezien), geen verkeer dat me van de sokken rijdt en de temperatuur valt behoorlijk mee. Overdag is het zonnig met zo'n 25 °C (de goede tijd van het jaar). Ik zorg voor voldoende drankvoorraad (nee geen bier) en iedere vijf kilometer kom ik wel weer door een klein plaatsje waar meestal wel een bar open is voor een koffie (macciata) of een koel frisje. De omgeving lijkt in de verste verte niet op de Flevopolder. Omdat de streek al zolang bewoond wordt is er geen rechte weg te bekennen en er zijn ook voldoende kleine weggetjes die alleen door plaatselijk bestemmingsverkeer wordt gebruikt. Alleen als je in de buurt van grotere plaatsen komt, ontkom je er niet om een stukje langs een drukkere weg te lopen, maar vaak is er dan ook een (slecht gelegd en niet makkelijk begaanbaar) trottoir. Soms is het veel van het hetzelfde en dan wordt het saai.

Onderweg kom je regelmatig een mooi oud romaans kerkje tegen (kom daar in de Flevopolder maar eens om). Deze vond ik zo mooi omdat er een laantje met cipressen er naar toe leidt. Alleen jammer dat er zo'n betonnen bijgebouw tegenaan is geplakt.

Verona

Vanmorgen ben ik na een korte wandeling van 10 km aangekomen in Verona. Voor de rest van de dag heb ik een (halve) rustdag genomen. Mijn trip door het dal van de Adige is veel sneller gegaan dan de geplande route via de E5. Zoals Jos Huver ook al aangaf: de E5 is gemaakt voor mensen die het leuk vinden om bergen op en af te klauteren. Ik ben het daarom met hem eens (en dat blijk achteraf ook) dat het een goed idee is geweest om van route te veranderen.

Po-vlakte
Onder andere door deze wijziging lig ik ineens 2,5 week voor op mijn geplande schema (geplande aankomst in Rome is 21 november a.s.). Hoewel ik eerst van plan was om de Po-vlakte over te slaan ben ik ook op dit punt - voorlopig - van mening veranderd. Ik heb (in mijn rugzak) een fietsroute door de Po-vlakte o.a. met een lijst met hotels, agri-turismo's en B&B's. De route ziet er goed bewandelbaar uit. Andere wandelaars (bijv. de twee mannen uit Groningen) hebben deze route ook gelopen. Dit maakt de komende zes dagen wel een nieuwe uitdaging voor mij:

• Ik denk dat de route redelijk saai is (vergelijkbaar met wandelen in de Flevo polder)
• De komende dagen wordt zonnig en warm weer voorspeld. Waarschijnlijk is daar geen schaduw van bomen te vinden
• In deze tijd van het jaar barst het er van de muggen omdat er naast tarwe (voor de bekende pasta's) ook veel rijst (voor de minstens net zo bekende Italiaanse risotto) wordt gekweekt. En die rijst groeit alleen in stilstaand water. Een goede voedingsbodem voor muggen dus.

Ik ga het toch proberen:

• Saaie wegen geven mij de tijd om nog meer na te denken. En er zitten toch wel een paar leuke plaatsjes onderweg in de route.
• Warm weer heb ik al meer gehad. Ik zal zorgen voor voldoende drinkwater voor onderweg.
• Tegen de muggen kan ik een shirtje met lange mouwen en mijn broek kan ik weer voorzien van lange pijpen. De resterende "blote" stukken kan ik insmeren met "anti-muggen melk". En als ze me dan toch "lek" prikken heb ik nog een goedwerkend zalfje tegen muggenbulten jeuk: azaron.
  

Er is natuurlijk ook een groot voordeel: als het lukt om te voet in Bologna te komen en ik maak de route helemaal af tot Rome dan heb ik wel de hele route gelopen.
Als het niet lukt en de problemen worden te groot dan kap ik ermee (er is altijd binnen een halve dag lopen een treinstation richting Bologna te vinden).
Ik hou jullie op de hoogte!!

Natuur
Gedurende het laatste deel van mij route door het dal van de Adige (vanaf Rovereto) is de natuur flink veranderd. Om te beginnen zijn er 's morgens niet meer die Alpenreuzen die links en rechts van het dal opdoemen, maar is het een mooi glooiend landschap geworden. Maar ik zit nu ook duidelijk in een warmer klimaat. Er komen steeds meer cipressen in het landschap. De eerste olijfbomen en zelfs complete boomgaarden met olijfbomen zijn gesignaleerd. En als iemand denkt dat kiwi's alleen in Nieuw Zeeland worden geteeld dan heeft hij/zij het mis. Vooral hier rond Verona hebben de kiwi's de rol overgenomen van de appels. Het barst hier van de kiwi-plantages, waar de vruchten (bijna oogstbaar) aan de struiken hangen.
Vandaag is het een wolkenloze, zeer heldere dag. Als je het dan waagt om in de zon te lopen heb je het in twee minuten broeiend warm, maar in de schaduw is het heerlijk toeven op een terrasje. Kortom allemaal kwaliteiten die duidelijk thuishoren bij een Zuid-Europees klimaat.

Marmer
Als je hier in Verona en omgeving over straat loopt lijkt het wel of het marmer hier uit de grond groeit. In zekere zin is dat ook zo. Vlak ten noord westen van Verona zijn grote marmergroeven en er is voor minstens 100 ha aan bedrijfsterrein waar allemaal marmerverwerkende en -leverende bedrijven zijn gevestigd. Als je hier ook in de huizen kijkt: de badkamer, de WC, de keuken, de drempels allemaal zijn ze flink van marmer voorzien en allemaal weer een andere kleurstelling: wit, roze, bruin en allemaal met een mooi "gemarmerde" tekening. Maar ook buiten: voetpaden, banken, bruggen, gebouwen, beelden, fonteinen enz. enz. Ik kwam hier een Duits echtpaar tegen dat had twee stukken "afval" (gratis gekregen, in verschillende kleurstelling) achter in de auto liggen om thuis te verwerken in "sculpturen". Je ziet de marmer brokken hier ook als wegafscheiding of als "te veel" langs de weg liggen.

Rovereto

Na een wandeling in lekker warm weer ben ik vanmiddag aangekomen in Rovereto.
Het gaat nog steeds erg voorspoedig, behalve dan dat mijn internetcontact met Mieke is verbroken omdat haar ADSL-modem kuren vertoont. Eens kijken of we daar snel een oplossing voor kunnen vinden want emailen met elkaar is voor ons in deze roerige tijd een basisvoorziening geworden die we beiden niet graag missen. Welke techneut in Arnhem of omgeving voelt zich geroepen om even de helpende hand uit te steken?

De agrarische sector
Als je zo door en langs de velden wandelt wordt je - zeker als boerenzoon - automatisch geattendeerd op allerlei agrarische aspecten.
Zo zag ik zowel in Oostenrijk maar vooral in Italië dat de veeboeren het niet zo nauw nemen met het probleem van het mestoverschot. Het teveel aan mest wordt gewoon op een hoek van het weiland letterlijk gedumpt en blijft daar tot in lengte van jaren liggen (behalve dan dat de voorraad jaarlijks wordt aangevuld).

In het noorden van de vallei van de Etsch/Adige wordt slim gebruik gemaakt van water uit de bergbeken om de lager gelegen droge stukken land (weiland, maar ook fruitbomen en wijngaarden) van water te voorzien. Daarvoor zijn in de jaren 20 van de vorige eeuw kanalen aangelegd. Zo'n kanaal noemt men daar "waal". Om zo'n waal te onderhouden zijn er wandelpaden naastgelegd en op hun beurt zijn die wandelpaden weer ontdekt door het toerisme. Niets is zo heerlijk om op 200 meter boven het dal met een mooi uitzicht op dat dal een wandelpad dat hebben dat nauwelijks op en neer gaat. Deze wandelpaden zijn dan ook vaak uitgegroeid tot grote toeristische trekpleisters: Algrunder Waalweg, Meraner Waalweg enz.

Het dal van de Adige bestaat voor meer dan 50 % uit boomgaarden en dan alleen maar appelbomen. Ik heb appels in allerlei kleuren gezien, zelfs rode appels met een witte ster, klok of kerstkaars. Dat zijn dus de appels die wij straks in onze kerstboom terugvinden. De appelbomen zijn blijkbaar hier inmiddels zo ver gemuteerd dat ze direct zo aan de boom groeien.....

Het andere deel van de landbouwgrond is bestemd voor druiven, die hier heel anders worden geteeld dan wat ik tot nu toe gezien heb in Frankrijk. De pluk van de appels en de druiven is in volle gang. Van de pluk van de druiven heb ik een foto gemaakt. Het ging er daar heel gezellig aan toe. Het hele gezin met vrienden en kennissen wordt ingeschakeld om de druiven te oogsten. De meeste druiven gaan naar een coöperatie die ze voor de leden verwerkt tot wijn. Een grote wijnboer heeft zijn eigen verwerkingsapparatuur en maakt wijn onder zijn eigen naam en label.

Oorlog
In veel streken waar ik tot nu toe ben geweest is enorm veel oorlog gevoerd. Behalve de twee wereldoorlogen is er ook in de eeuwen daarvoor veel gevochten. Napoleon heeft in Duitsland en Oostenrijk behoorlijk huisgehouden. In de eerste wereldoorlog stonden o.a. Oostenrijk en Italië tegenover elkaar (met als gevolg dat Zuid Tirol door de Italianen is geannexeerd). Daar waar veldslagen zijn geleverd zijn er meestal monumenten opgericht om de slag en zijn doden te herdenken. Uiteindelijk zijn het de soldaten en de burgers die de tol van de oorlog moeten betalen. Ik wil een paar plaatsen noemen waar ik een monument ben tegengekomen:
- Engen in Zuid Duitsland : Napoleon heeft daar slag geleverd met Oostenrijkers
- Landeck in Oostenrijk: Oostenrijkers hebben door een rotslawine een heel Frans leger in de pan gehakt (zie onderstaande foto).

In dit verband wil ik nog het volgende opmerken: Europa is door de jaren heen altijd een bron van oorlog geweest. Ik denk dat door de economische eenwording de mensen en daardoor de naties voelen dat dat er een gemeenschappelijk belang is. Men leert elkaar beter kennen en krijgt meer begrip voor elkaar. Dat is voor mij de reden om voor één Europa te zijn, waar ook de Balkan en Turkije bijhoren. Juist om deze reden!