Hinterzarten

Ik zit nu in een klein intercafeetje in Hinterzarten. Ik had niet verwacht deze internet-faciliteiten hier aan te treffen en dus kan ik het niet laten om mijn mail te checken (altijd leuk iets van het thuisfront te lezen) en weer want aan de weblog toe te voegen.
Hinterzarten ligt 32 km wandelen en 800 meter (1200 meter stijgen 400 meter dalen) hoger dan Freiburg. Het is hier in het Zwarte Woud erg mooi, met mooie uitzichten en plekjes. vandaag ben ik door de Ravennaschlucht gekomen. Ik wil er een foto van uploaden, maar dat gaat hier weer niet. Dus die houden jullie tegoed.

Reacties
Ik begrijp uit diverse reacties dat veel mensen commentaar in willen geven maar dat het erg moeilijk is om dat ook uiteindelijk in te voeren. Arie heeft in een vorig commentaar een korte handleiding opgenomen en deze herhaal ik hier voor de duidelijk nog even (met een paar kleine aanvullingen mijnerzijds):

• Als je op Comments klikt dan kun je in het blauw omkaderde veld je verhaal intikken.
• Bij "Choose an identity" kun je het beste het rondje voor Other aanklikken en vervolgens je naam in het vakje achter "Name", zodat ik en de andere lezers weten wie je bent. Het veld "Your web page" kun je leeg laten.
• In het veld "Word verification" tik je de kromme letters en cijfers over die daarboven in rood zijn aangegeven. Dit veld is nodig om te voorkomen dat anders de weblog wordt misbruikt door automatische reklamegeneratoren. Die zijn misschien wel slim maar kunnen geen kromme letters overtypen.
• Door te klikken op "preview" krijg je dan te zien hoe de tekst, die je hebt ingetypt, op de website wordt weergegeven (geel kader).
• Daarna kun je in het oorspronkelijke (witte) kader de tekst nog aanpassen en eventuele typefouten corrigeren.
• Druk dan weer op "preview" om de gewijzigde tekst te bekijken. Dit aanpassen kun je zo vaak herhalen als je wilt.
  

Als het niet lukt kun je altijd nog een email aan mij sturen naar het volgende adres. cees@vanbeek.com
Ik zal dan alsnog je commentaar aan de weblog toevoegen.

Gedicht
Van Geertrude Kouwe kreeg ik het volgende gedicht van Catharina Visser dat ik heel mooi vind en van haar mag overnemen:

pelgrim

wat zich gaandeweg volgrekt
in de ziel van de pelgrim
is niet een toenemend verlangen
naar het bereiken van zijn reisdoel
niet het vinden van de heilige
aan het einde van zijn bedevaart
maar zijn overgave aan de ruimte
aan de kiezels op zijn pad
zijn besef van niet-weten
zijn afdalen in de leegte.

zijn voeten worden zijn vrienden
de regen bepaalt zijn lijden
zijn angst wordt gericht
naar de honden langs de weg
het vele legt hij af
en hij rust in het Ene.
al trekkend komt hij nergens
voortgaand bereikt hij niets
maar zijn vreugde neemt toe
om een bloem en een krekel
om een groet en een onderdak.

Zijn reisdoel en zijn thuis
vloeien samen aan de horizon
hemel en aarde vinden elkaar
op het kruispunt van zijn hart
het heilige verdicht zich
in de dieren en de dingen
zijn aankomst ligt geborgen
in de wijsheid van het Zijn.

Catharina Visser

Commentaar van Jos van Wunnik
Jos van Wunnik (inderdaad een broer van Mieke)
stuurde mij naar aanleiding van mijn ervaring op 15 augustus (Maria
feest) een mail met o.a. de volgende tekst:

Mariahemelvaart/Marialichtmis, een bijzondere dag om te beginnen:
Van oorsprong het heidens oogstfeest Imbolc (rond de buik). Dat je mag
oogsten wat tot nu toe in het verborgene gerijpt is, al lopend rond de
buik van moeder aarde!
Het lichtfeest (kaarsen) ook van de reiniging van de Heilige Maagd. Is
wandelen ook niet een soort reiniging, loskomen van alle beslommeringen
van het kleine ego en het daaraan verbonden geklets in je hoofd dat
nooit eens het NU tot onderwerp zal hebben, hooguit als concept...
Ik hoop dat je veel NU mag beleven, of dat nu taai stokbrood, regen of
ochtendzon inhoudt.
En dat "Rome" aanwezig mag zijn in iedere stap op de aarde.
Dat je adem samen mag gaan met de adem van de aarde.
Ik leef met je mee en ben benieuwd naar de komende dagen.

Freiburg

Na twee dagen wandelen door het Rijndal ben ik vanmiddag aangekomen in Freiburg. In totaal heb ik nu vanaf Thionville zo´n 450 km gelopen. Omdat ik wat omleidingen van de GR5 heb "afgesneden" (zie mijn weblog van Colmar) en ik maar één van mijn geplande rustdagen heb opgenomen lig ik nu 4 dagen voor op mijn geplande reisschema. Maar er zullen ook nog wel tegenslagen komen.

Au revoir la douce France
Met pijn in het hart neem ik afscheid van Frankrijk. Inmiddels heb ik na ruim twee weken de taal weer redelijk opgehaald. Ik kon me weer goed verstaanbaar maken en ik kon ook begrijpen wat de Fransen me te vertellen hadden.
Ook de „Franse slag“ beviel me wel: het makkelijke, het „joie de vivre“.
De nieuwe ontmoeting met Frankrijk (onze laatste vakanties waren meestal richting Italië of Engeland) is me goed bevallen en is wat mij betreft voor herhaling vatbaar.
En nu ik naar Duitsland ga moet ik weer opnieuw beginnen.

Rijndal
Hiernaast een foto met een blik op het Rijndal vanaf de Vogezen met in de verte de heuvels van het Zwarte Woud. Het Rijndal zelf is een saaie wandelroute. De fietsroute die ik van plan was te volgen had zoveel omwegen dat ik op basis van goed kaartmateriaal een andere, kortere en ook leukere route heb uitgezocht. Toch moest ik meer dan 80% wandelen over asfalt. Gelukkig is niet de hele route naar Rome zo. Van Colmar naar Freiburg is maar twee dagen (iets minder dan 60 km) wandelen door een vlak landschap met als je voor je uitkijkt de "bergen" van het Zwarte Woud en als je omkijkt die van de Vogezen. Maar halverwege vindt een grote verandering plaats: je gaat van Franrijk naar Duitsland. De taal slaat om. De kleur en het lettertype van de richtingborden verandert enz.

De foto hiernaast heb ik genomen boven op de Rijnbrug op de grens tussen Frankrijk (links) en Duitsland (rechts). Zoals je ziet: zelfs het nummer van de weg verandert.


Freiburg
Het resultaat van die twee "saaie dage": het bereiken van de stad Freiburg, maakte die inspanning meer dan waard. De meesten van ons kennen Freiburg als de stad waar je langs "rutscht" op weg naar Italië, Zwitserland of Frankrijk. Als je dan bij Freiburg bent heb je het lange saaie stuk tussen Karlsruhe en Basel bijna gehad. Dus alle reden om door te rijden. Maar niets is minder waar. Op basis van mijn ervaringen is een tussenstop (met overnachting) zeker de moeite waard. Zeker als je weet dat je (als je hier bent) al meer dan 600 km in de auto hebt gezeten.
Freiburg heeft een mooie oude kern (Altstadt) met mooie winkels, veel terrasjes, een mooie universiteit en een bruisend studentenleven. Toen ik die jonge lui hier over de straat zag flaneren dacht ik automatisch terug aan mijn eigen studententijd 35 jaar geleden en zie ik mij met Mieke in Eindhoven (ook een studentenstad, maar dat is de enige overeenkomst) een terrasje pikken. Niet jaloers, want wij zijn een stuk wijzer dan toen, maar wel met heimwee.
Freiburg is de hoofdstad van het Zwarte Woud. Direct als je de stad aan het oosten verlaat (en dat ga ik morgen doen) ga je de heuvels (bergen) van het Zwarte Woud in tot 1200 meter hoogte.

Nederlands Elftal
Was afgelopen zomer het Nederlands voetbal elftal niet in Freiburg gehuisvest? Dan kan begrijpen dat ze tot ´s avonds laat de bloemetjes hebben buiten gezet en dat daardoor de prestaties achterbleven bij de verwachtingen (die toch al te hoog waren). Morgen is Hinterzarten mijn volgende etappeplaats. Had Jack van Gelder zijn studio met café daar niet geopend en zaten die knorrepotten van Villa BVD niet in aan het Titimeer (Titisee). Daar gaat overmorgen de wandelroute langs als die niet is weggespoeld door de regen of het gezeur van Jan Mulder.

PS: ik heb hier (zoals jullie hebben gezien) wel mogelijkheden om foto´s te publiceren. Ik heb het verhaal uit Colmar nog voorzien van een foto.

Colmar

Vandaag ben ik aangekomen in Colmar. Dat zal mijn laatste dag in de Vogezen zijn. Vanaf donderdag heb ik een heel mooie tocht door het oostelijke deel van de Vogezen gemaakt en ik wil jullie toch graag daar van laten meegenieten.

Alsace

Eigenlijk heet het hier Alsace. Er wordt hier een dialect gesproken dat ze "Elsassisch" noemen. Het lijkt heel veel op Duits. De oudere mensen die het spreken verstaan je heel goed als je Duits spreekt, maar ze kunnen het niet spreken. Gelukkig versta ik omgekeerd hun dialect ook weer redelijk. Uiteindelijk komen we er met Frans altijd weer uit.De streek zelf lijkt heel veel op de plaatjes van Anton Pieck en de Efteling. Ieder stadje heeft wel een kerktoren of een toren boven een stadspoort, waar een ooievaarsnest (met ooievaar!!) op staat.

Struthof
Vrijdag 25 augustus ben ik langs een voormalig concentratiekamp uit de tweede oorlog gekomen. De Fransen noemen het Struthof en het ligt in de gemeente Natzwiller. Het is steeds weer indrukwekkend en angstaanjagend om te zien hoe mensen kunnen veranderen in niets ontziende slagers. Er zijn daar meer dan 22.000 mensen omgekomen door zeer slechte werkomstandigheden, honger, geen ziekenzorg, gaskamers en executies. Als je meer informatie over Struthof wilt lezen. Kijk dan hier.

Mont Saint Odile
Vrijdagavond en -nacht heb ik doorgebracht in een echt klooster. Past natuurlijk helemaal in een voetreis naar Rome. Helaas waren er bijna geen nonnetjes meer (er waren er nog vier over, maar ik heb er geen gezien). Maar de plek en de omgeving waren heel inspirerend. Het klooster is in de middeleeuwen gesticht door de beschermheilige van de Vogezen Sint Odilia op een ver vooruitstekende berg die inmiddels ook haar naam heeft gekregen.

Ze hebben op tijd het roer omgegooid en de oude zusterverblijven omgebouwd tot eenvoudige hotelkamers. De oude refter is een mooi restaurant waar je goede smaalvolle maaltijden kunt krijgen (a la carte of de “daghap”). De omgeving nodigt uit tot mooie wandelingen. Er is ruim gelegenheid tot bezinning, studie of recreatie. Kortom het kloosterkarakter is wel behouden gebleven, maar iedereen die de omgeving en de kloostersfeer waardeert kan terecht. Als je meer wilt weten klik dan hier. Het lijkt wel een gratis reklamespotje.

Adieu GR5
Ik heb de afgelopen twee weken de GR5 gevolgd op mijn route vanaf Thionville (eigenlijk Maastricht) naar Ribeauvillé, waar ik gisteren was. Vandaag heb ik mijn eigen route uitgestippeld naar Colmar. Intussen heb ik een haat-liefde verhouding opgebouwd met de GR5. Enerzijds brengt hij (of is het een zij?) je naar hele mooie en of interessante plekken, anderzijds maakt de GR5 soms slingers naar alle windrichtingen, waarbij je na twee uur lopen tot de conclusie komt dat je nog maar een paar kilometer echt bent opgeschoten. De GR5 is het product van een Frans poldermodel. Iedere gemeente die mee moest(?) werken eiste natuurlijk dat de route door de dorpskern ging zodat de lokale middenstand (die er niet meer is) er ook nog wat aan had. Een en ander is me bevestigd door een paar ambtenaren in het café (voor koffie!) die als (enige?) taak hadden de bewegwijzering van de GR5 te onderhouden. Ze waren natuurlijk ook benieuwd wat ik van de bewegwijzering vond. Ik heb (niet in hun bijzijn) een aantal keer de GR5 echt uitgescholden en ben eerlijk gezegd ook een paar keer afgeweken van de route. Tijdens (of beter gezegd dagelijks na) het lopen van de GR5 heb ik een boek gelezen van Stephen King “Harten in Atlantis” (met dank aan Stijn). Daarin wordt ook een haat/liefde verhouding uit de doeken gedaan die de hoofdpersoon heeft met schoppen vrouw tijdens het kaartspel “harten jagen” – bij ons in Brabant noemen ze dat spel “schoppen betten” (overigens waar wordt er nog gekaart tegenwoordig?). Datzelfde gevoel heb ik ook gehad t.o.v de GR5.

Café’s in Frankrijk
Voor mijn koffie ben ik onderweg aangewezen op een café. Maar net als in Nederland zijn ook deze in Frankrijk steeds meer opgedoekt. De enigen die het hoofd boven water houden hebben zich helemaal gericht op de gokverslaafden. Iedere nog bestaande kroeg - buiten de toeristische gebieden – hebben zich aan Loto, Francaise des Jeux of PMU overgeleverd. Trouwens toevallig (?) allemaal sponsors van (ploegen van) de Tour de France. Het is triest te zien hoe mannen en vrouwen( !) op een beduimeld papiertje achter hun Ricard DE winnende nummers zitten uit te rekenen. Iedere vijf minuten een nieuwe trekkingsronde met nieuwe kansen (voor de organisator). Op het scherm komt dan de tekst : "Dans cette localité on 13 juillet un prix de €12 .738".