Zams

Vandaag ben ik aangekomen in Zams een klein plaatsje vlak bij Landeck in het "Oberinntal". Ik ben met de bus naar Landeck gegaan om bij een internetcafé te komen. Maar mail van het thuisfront, jullie mail en jullie reacties maken deze inspanning de moeite meer dan waard.
De laatste drie dagen waren heel inspannend maar ook heel mooi. Inspannend omdat ik heel veel hellingen heb bestegen, maar ook weer afgedaald (minstens net zo moeilijk). Ik heb hier en daar wat foto´s gemaakt maar dit internetcafé heeft geen mogelijkheden om foto´s uit het toestel te peuteren. Dus jullie houden wat te goed.

Viehscheid
Dinsdag kwam ik door Oberstdorf. Het meest zudelijke plaatsje van Duitsland. Als je weblog goed gevolgd hebt dan blijkt dat ik (in Bregenz) even in Oostenrijk ben geweest en daarna weer de grens naar Duitsland ben overgestoken. In Oberstdorf is gisteren (woensdag 13 september) het Viehscheid feest gehouden. Misschien hebben Jos en Maria er nog wat van meegekregen. Het Viehscheid is een oude jaarlijks terugkerende gebeurtenis, wanneer al het vee van de alpenweiden naar beneden wordt gehaald en in een grote wei bij elkaar wordt gebracht. Daar haalt dan iedere rechthebbende boer zijn eigen vee eruit en zet het thuis op stal. Uiteraard was dat vroeger bij uitstek de gelegenheid om als boeren onder elkaar onder het genot van een Zuid Duits biertje en dito worst bij te praten.
Inmiddels heeft de plaatselijke middenstand dit fenomeen helemaal overgenomen en er een grote toeristische happening van gemaakt. Ik kwam (toevallig ?) langs het feestterrein en daar waren de voorbereidingen in volle gang. Er was een grote feesttent (minimaal 1 ha) opgetrokken en het bier werd met tankauto´s aangevoerd. Koelwagens met worsten en andere etenswaren stonden in een file om gelost te worden. Op een klein hoekje van het feestterrein was ook nog plek gereserveerd voor de koeien en kalveren van de alpenweiden.

Wandelen in de bergen
Wandelen in de bergen is een heel andere bezigheid dan op het "vlakke" land van Frankrijk, in het Zwarte Woud of langs het Bodenmeer. Kilometers tellen niet meer, maar hoogtemeters des te meer. Vanmorgen ben ik begonnen op 2.242 m en daarna geklommen tot 2.599 m (voorlopig mijn hoogste punt). Daarna ben ik gedaald tot 750 m (Zams). Over die hele tocht heb ik (inclusief rust- en eetpauzes) 6,5 uur gedaan. De snelheid van stijgen en dalen is sterk afhankelijk van de steilheid van het parcours. Vandaag was het redelijk steil (vond ik). Je ziet in de berghutten (zie hierna) ook wandelaars (zowel in groepsverband, stelletjes of einzelganers) die alleen maar "boven blijven" en wandelen van hut naar hut. Er bestaat in de Alpen een heel netwerk van wandelwegen al dan niet langs toppen of passen. Die "boven blijvers" zijn meestal ook lui die als berggeiten (beter gezegd bokken met een verdwaalde geit ertussen) over de wandelpaden tekeer gaan.

Overnachten in een berghut
Om deze reis te kunnen maken is het gewenst om regelmatig te overnachten in een berghut. Voor mij zijn dit de eerste ervaringen met berghutten. Ik heb jullie al kort iets verteld over mijn ervaring in Staufner Haus, maar hier in Tirol (na de Kemptner Hütte en Memminger Hütte) zijn mijn ervaringen behoorlijk aangevuld.
Bij aankomst ben je meestal redelijk moe en bezweet en wil je je wel opfrissen. Voor een warme douche (mits beschikbaar) van 4 minuten moet een munt gekocht worden (€ 2,50). Als er geen warme douche is kun je altijd nog douchen met gletscherwater. Bier en andere dranken zijn in overvloed aanwezig. De warme hap bestaat alleen uit lokale gerechten (bijv. 2 grote knödel met goulash) en wordt geserveerd tussen 17:30 en 20:00.
Kamers met één bed bestaan niet. Je slaapt altijd in een zaaltje met 4 of 5 personen in een stapelbed of je slaapt in het grote "lager" (goedkoper), maar dan kan het zijn dat je met 50 man op een zaal slaapt. Bovendien moet je dan ook een slaapzak en matras meebrengen. Ik kies dus altijd voor een "kleinere" kamer, waar je alleen een lakenzakje nodig hebt (heb ik voor de gelegenheid gekocht). Je nachtrust wordt voor een groot deel bepaald door het gedrag van je kamergenoten. Tot nu toe heb ik daar heel veel geluk mee gehad (of misschien is het standaard zo). Om 10.00 uur ´s avonds gaat het licht uit (Hütteruhe) en vanaf 6 uur ´s morgens gaat iedereen uit de veren. Vaak is er al vanaf zes uur een (redelijk spartaans, maar wel voedzaam) ontbijt anders wel vanaf half zeven.
Ik ben inmiddels lid geworden van de DAV (Deutschen Alpenverein). Hiermee krijg je 50% korting op de overnachtingsprijzen op alle hutten en refugio´s in heel Europa. Ik ben benieuwd hoeveel Nederlanders lid zijn van de DAV.

Belgen
Gisteravond trof ik bij aankomst in de Memminger Hütte een groep van 6 Belgen aan (beter gezegd 5 Belgen en een Nederlandse, maar zij was de partner van een van die vijf Belgen). Het klikte gelijk en ik heb met Benny, Davy, Gerda, Gie, Linda (NL) en Walter een genoeglijke avond in de hut doorgebracht. Het toeval wilde dat ik met twee van hen de kamer in de hut heb gedeeld. Zij wonen allen bij elkaar in de straat in Kapellen (bij Antwerpen) en hadden het idee opgevat om samen een huttentocht van een week te gaan maken in de Alpen. Zij zouden tot zaterdag wandelen maar een aantal zat er gisteren redelijk doorheen en hadden besloten om reeds vandaag "naar beneden te gaan". Ze hadden heel veel proviand bij zich (iedere persoon meer dan 14 kilo bagage). Ik kreeg als afscheidskado een hele zak met powerrepen, isostar energy repen enz. Dus de komende dagen kan ik ertegenaan. Er staan me nog een paar mooie hellingen te wachten met als "dak" van mijn hele voettocht naar Rome a.s. zaterdag een pas op 2.995 m.