Sansepolcro

Vanmiddag ben ik na een mooie wandeling vanaf Pieve Sant Stefano aangekomen in Sansepolcro. Ik zou jullie graag wat vaker op de hoogte brengen van mijn vorderingen en ervaringen, maar helaas zijn de internetcafés en internetpoints hier niet zo dik gezaaid. Dus Jos: het is geen onwil van mijn kant dat jullie zo weinig van me horen. Na Firenze is het hier de eerste mogelijkheid om internet op te gaan. Sansepolcro is een mooi oud stadje vlakbij Perugia. De afgelopen dagen heb ik gewandeld zoals ik het me in Nederland heb voorgesteld toen ik deze reis heb bedacht. Het is net of een droom uitkomt. Ik loop nu de zogenaamde "Franciscaanse voetreis". Het is niet de snelste of de kortste weg naar Rome, maar wel een hele mooie. Hij gaat door de Apenijnen via Assisië naar Rome. Dat betekent iedere dag 15 tot 25 km wandelen (in plaats van 30), maar ook iedere dag minstens 1.000, maar meestal 1.500 tot 2.000 meter hoogteverschillen die moeten worden overwonnen. De route brengt mij langs een aantal plaatsen (zoals La Verna) waar Franciscus ruim 800 jaar geleden haast letterlijk zijn sporen heeft achtergelaten. Ik zou jullie heel veel over mijn ervaringen van de laatste dagen willen vertellen, maar mijn tijd hier is beperkt (om 19:00 uur sluit de tent).

Toscane
Een paar dagen voor en na Firenze heb ik door landschappen gelopen die echt Toscaans zijn: olijfboomgaarden rondom een oude olijfolieboerderij op een heuvel en dat alles gelaardeerd met cipressen.
Er is een gedicht van de Toscaanse dichter Bruno Cicognani (1879-1971, hij is er blijkbaar ook oud geworden), dat mijn gevoel optimaal omschrijft:
E in questa cerchia
che è properio il tuo cuore
o Toscana
le cose più care en più belle del mondo
del mio mondo...
Vrij vertaald:
En in dit panorama
Dat echt door je hart gaat
O Toscana
Staan de liefste en mooiste dingen van de wereld
mijn wereld ......

La Verna
Afgelopen zaterdag ben ik aangekomen in het Franciscaner klooster La Verna.
Het is een heel groot klooster (je kunt er echt binnen verdwalen) met een groot aantal gebouwen. Er zijn nog steeds een groot aantal (ook jonge) Franciscanen die in het klooster wonen. Het ligt (net als Mont St. Odilien in de Vogezen) boven op een berg. Ik werd er als een echte pelgrim ontvangen. Ik kreeg er (weliswaar zeer eenvoudig, maar toch degelijk) gratis onderdak en eten. Er werden verder geen eisen aan me gesteld. Ik werd ingekwartierd bij een groep jongelui die daar een weekend voor bezinning waren samen met een Duitser die een (andere) pelgrimstocht aan het maken was. De sfeer, de hartelijkheid en de warmte waarmee je als relatieve buitenstaander in zo'n groep wordt opgenomen is hartverwarmend. Alle talen werden door elkaar gesproken (Italiaans, Duits, Frans en Engels) en iedereen werd overal bij betrokken. Ik heb in de mooie basiliek van het klooster de vespers en de lauden bijgewoond (die zijn vrij toegankelijk) en die waren voor mij zeer indrukwekkend.

Tiber
Om vandaag in Sansepolcra te komen stond ik 3 km voor Sansepolcra voor de keus:
- 3 km langs een hele drukke verkeersweg lopen (daar had ik na de PO-vlakte echt geen zin in)
- de bus nemen (voor mij geen optie)
- de wandelroute vervolgen en pootje baden door de Tiber (die gaat vanaf hier net als ik ook naar Rome).
Ik koos dus voor de laatste optie (met het meeste avontuur).
Ik heb van de plek waar ik tot aan mijn knieën door de Tiber ben gegaan bijgaande foto gemaakt. Toen ik mijn schoenen stond uit te trekken kwam er net een tractor met drie boeren langs die dezelfde oversteek in omgekeerde richting maakten. Ik hoopte dat ze mij wel even "over" zouden zetten, maar ze moesten (net als ik) flink lachen. Uiteindelijk heb ik zonder blijvende schade (wel natte en koude voeten) de overkant gehaald. Ik had een droge handdoek binnen handbereik (ik had gelukkig gisteravond de routebeschrijving doorgenomen en was hierop voorbereid) en kon vrij snel mijn weg vervolgen.